مِه دِلُم هَنوز تَنگِ لُنگُ و کَپَرِن

مینُوی هر جا بِرِت از همه سرحدیُن سَرِن

چوک مُغِنُ ، لیمو و انباء

چوک دریا هر جا بِرِت ، سر دستیش اَبَرِن

همیقدر بس ، مه خیلی ازشون تعریف ناکُنُم

اَتِرسُم که اگه بِگَم ، چِهمُون ناپاک چِهمی بِزَنِن

مینُوی با غیرتن ، اهل علمُ و اَدَبِن

هر کجا حرف از معرفت بِبِو ، مینابی سرآمدن

فرقی نین پیر یا جَوون ، هَمَشون زحمتکشِن

با یه همه کار و تلاش ، اکثراً از قشر کم درآمدن

توی یه شهر کوچِک ، مشروب و مواد در فَغُنِنِ

نیروی انتظامیمون هم که فقط پی کسب درآمدن

مسئولین شهریمون هر روز در حال جابجا بودِنن

یا فرماندار تو سفرن یا شهردار هر روز یه جایی مهمونِن

مه گله ام هَه زیاد ، از مسئولین شهریمون

آخه هرکه شهردار اَبوتا ، فقط سرعت گیرُن زیاد اَبودِنن

نماینده اون مَجلِسمُون ، هم پی کار زِیاد

توی مجلِس نِشتَن و فقط روی صندلی چُرت اَزَدِنن

هیچکس به فِکر جَونُن نین

یعنی هیچکس با جونن کاری نین

هر کَه شَوا رای بِیارِت

فقط توی شُعارُش از جَونُن حرف اَزَدِنن

شورای شَهرِمُن ، هَمَا بِهتِر که منحل بِبُو

تا کی شُن اَخاست بیکار بِنینِن و توی سر هم دِگَه بِزَنِن

خشک سالی هم چند سالیِن ، دامن ما نَگِفتِنن

آب سَدِمون هم که مال بَندریُنِن

مردم از کجا بیارن ، بِخَورِن

قاچاق و گازئوییل درآمد جَونُنِ

از ازدواج که نابو گَپ بزنی ، از بس مهریه اُن گِرُنِن

نه جداً ، شما بِگی ، یه کجا جز سُنتِ خُومنِن

نامَخواست یه بِگَم ، شرمَندَتُن

ولی حالا که مجبورم اَگم تا همه بِدُنِن

وضعیت دانشگاهُمُن ، هم یکی از مُعضلاتِمُنِن

اُستادُمُن جُزوهَ ایَن ، فقط بَلَدِن از رو بِخونِن

مسئولین یَه کم به فکر فرو بِری

یه شهر ، شَهرِ شهیدُنِن

هر چه تو خُو بِری اِ

فقط ظلم در حق مردم شریفِمُنِن

رودُن یه زمانی جزء شَهرِمُونَ

حالا بری نگاهی بِکُنی مثل گُلستُنِن

زشت نَن رئیس جمهور بِگِت

پیشرفت سیریک بیشتِر از مرکز شَهرِمُنِن

مِه هَر چِه اُم گُفت ، انتقاد نَهَه درد دلِهَ

آخه ایطور که مِه اَدیدَم ، تا چند سالِه دِگَه نه شهری و نه فرهنگی اَمُنِت

ماهواره هم که نفوذی کِردِن تو خُونَومُون

یه نگاهی به دُختُمُن بُکُنیم ، بیشتِر شبیه مانکَنُنِ

البتهَ روی حرفِ مِه با همهَ نَن

با آشُنِن که خُوشُن ، جُون اَدُنِن

یه سَری به کانون اصلاح و تربیت بندر بِزَنی

هشتاد درصد نوجَونُن از مینُویُنِن

بچهَ اُن نیرو انتظامی ، بِگِری تَخت بِخُوی

شهر در اَمنُ و اَمُنِن

فکر اَکردِی ، دروغ اگُفتَم ، شاهدُم هَه

شاهِدُم قاتلِنُ و موتور دُزدُنِن

دست بسیجیُن هم که هر روز از پُشت اَبستنَِن

دمتون گرم هر جا مشکلی پیش هُند ، بگی مقصر بسیجیونن

قاضیُنِ شهرِمُن هم که باحالِنُ و مِهرَبُنِن

  کِیفُ و حالی هم مال متهمُنُ و دُزدُنِن

مِه هَم بَلدم شعر عاشقونه و غزل بِگم

اگه اَدیدی ، ایطور اَگفتَم ، فقط به خاطر آینده ی شهرمونِن

مسئولین بهر رضای خدا یه کاری بُکُنی

آخه اَفهمی چِن آ دُنیا همه از کارُشُن پشیمونِن

بازم اَگم یه گَپُنی که اُم زَه ، انتقا نَهَه

حرف دل ، گَپُ و کوچِکُ و پیر و جونِن

اَگه زَبُنُم هم یَه کَم تیزَه ، ببخشیتُون

مال فلفل خوردِنن ، آخه از شانس نسل ما نُون هم گِرونِن

 

                                                                           شاعر : ناجی